Stadion na Kalinie

Budowę stadionu na Kalinie rozpoczęto w 1914 roku. Prace przerwała jednak I wojna światowa i dokończono je w roku 1918. Boisko otaczał dwumetrowy mur i od początku grali na nim piłkarze Bismarckhütter Ballspiel Clubu (BBC). Nawierzchnia boiska była żużlowa oraz pokryta popiołem (tzw. hasie – stąd też wzięła się popularna nazwa obiektu – hasiok). W 1923 roku BBC połączył się z Ruchem Wielkie Hajduki (później Ruch Chorzów), który został gospodarzem boiska na Kalinie (choć grywał już na nim wcześniej, od 1920 roku; innym boiskiem zespołu w tamtym czasie był m.in. plac na targowisku pomiędzy dzisiejszymi ulicami Farną i Wrocławską). W 1927 roku niepełnowymiarowe boisko nie uzyskało licencji na występy w I lidze i do 1930 roku Ruch występował na stadionach 1. FC Katowice, Pogoni Katowice oraz na Górze Redena. W latach 1929–1930 stadion na Kalinie przebudowano, co umożliwiło powrót na niego piłkarzy Ruchu. Boisko wciąż było jednak nierówne i sprawiało sporo kłopotów, a część spotkań Ruch nadal rozgrywał na innych obiektach. W 1935 roku zespół przeprowadził się na swój nowy stadion przy ulicy Cichej (jego inauguracja nastąpiła 29 września). Na boisku na Kalinie jednak Ruch świętował swoje pierwsze tytuły mistrza Polski (w 1933 i 1934 roku, w roku 1935, w którym zawodnicy również zdobyli złote medale, sezon kończono już na nowym obiekcie). Na Kalinie grano w piłkę jeszcze po II wojnie światowej, a w latach 50. zaczęły w tym miejscu powstawać ogródki działkowe. 18 maja 2006 roku na budynku pobliskiej szkoły uroczyście odsłonięto tablicę pamiątkową przypominającą o dawnym boisku.