Stadion im. Edwarda Jancarza

Stadion żużlowców Stali Gorzów Wielkopolski powstał na terenie byłego wysypiska śmieci. Inicjatorem budowy stadionu był mechanik klubowy Cieślicki, a jego otwarcie nastąpiło w lipcu 1951 roku. Prace przy budowie prowadzone były w ramach czynu społecznego. Pierwszymi zawodami przeprowadzonymi na obiekcie był turniej o Stalowy But. W latach 1957–1964 prowadzony był remont stadionu, obejmujący m.in. instalację sztucznego oświetlenia (pierwsze zawody przy jupiterach odbyły się w 1961 roku). Kolejne prace modernizacyjne miały miejsce w latach 1981 i 2000. W latach 2007–2008 wymieniono wszystkie ławki na plastikowe krzesełka oraz wybudowano zadaszoną, piętrową trybunę od strony wschodniej. Zakończenie tego etapu inwestycji nastąpiło w latach 2010–2011, kiedy to dobudowano piętrowe trybuny na łukach i zadaszono resztę trybun. Obecnie stadion może pomieścić 17 024 widzów, z czego 15 024 miejsc jest siedzących. Stadion jest areną regularnych występów ligowych żużlowców Stali Gorzów Wielkopolski, którzy siedmiokrotnie zdobywali złote medale Drużynowych Mistrzostw Polski (w latach 1969, 1973, 1975, 1976, 1977, 1978 i 1983). Od 1992 roku na stadionie organizowany jest także memoriał zmarłego w tym roku tragicznie Edwarda Jancarza. Przy okazji piątej edycji memoriału, w 1997 roku stadionowi nadano imię Edwarda Jancarza. Obiekt gościł ponadto wiele innych imprez, w tym międzynarodowych (m.in. finał Indywidualnych Mistrzostw Świata Juniorów (2000), Drużynowych Mistrzostw Świata Juniorów (2009), Drużynowego Pucharu Świata (2011), czy zawody z cyklu Grand Prix (2011, 2012)).